พิธีถวายผ้าป่า
คาว่า ผ้าป่า ในสมัยพุทธกาล เรียกว่า บังสุกุลจีวร หรือ ผ้าบังสุกุล แปลว่า ผ้าเปื้อนฝุ่น
ไม่มีเจ้าของหวงแหน ทิ้งอยู่ตามถนนหนทาง ในป่าช้า หรือแขวนอยู่ตามกิ่งไม้ในป่า แรกตรัสรู้
พระพุทธเจ้ายังมิได้ทรงอนุญาตให้พระภิกษุรับถวายจีวรจากชาวบ้าน ทรงอนุญาตเพียงให้
แสวงหาผ้าบังสุกุล ผ้าเปื้อนฝุ่นไม่มีเจ้าของ ผ้าห่อซากศพทิ้งตามป่าช้า และผ้าตกอยู่ตามถนน
นามาซักย้อมตัดเย็บเป็นสบง จีวร สังฆาฏิอย่างใดอย่างหนึ่ง เพื่อใช้นุ่งห่ม พุทธศาสนิกชน
สมัยนั้น เห็นความลาบากของพระภิกษุเรื่องนี้ มีความประสงค์จะบาเพ็ญกุศลไม่ขัดต่อ
พระพุทธบัญญัติ จึงจัดหาผ้าควรแก่สมณบริโภค นาไปทิ้งตามสถานที่ต่าง ๆ โดยมากตามป่า
หรือป่าช้า ดังนั้น พุทธศาสนิกชนชาวไทย จึงนิยมเรียกกันว่า ผ้าป่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น