ข้อที่พระพุทธเจ้าห้าม ซึ่งยกขึ้นเป็นสิกขาบท

ข้อที่พระพุทธเจ้าห้าม ซึ่งยกขึ้นเป็นสิกขาบท

ที่มาในพระปาติโมกข์ ๑

ไม่ได้มาในพระปาติโมกข์ ๑

สิกขาบทที่มาในพระปาติโมกข์นั้น คือ

ปาราชิก ๔

สังฆาทิเสส ๑๓

อนิยต ๒

นิสสัคคิยปาจิตตีย์ ๓๐

ปาจิตตีย์ ๙๒

ปาฏิเทสนียะ ๔

เสขิยะ ๗๕

รวมเป็น ๒๒๐

นับทั้งอธิกรณสมถะด้วยเป็น ๒๒๗.

อาการที่ภิกษุจะต้องอาบัติเหล่านี้ ๖ อย่าง คือ

อาการที่ภิกษุจะต้องอาบัติเหล่านี้ ๖ อย่าง คือ

ต้องด้วยไม่ละอาย ๑

ต้องด้วยไม่รู้ว่าสิ่งนี้จะเป็นอาบัติ ๑

ต้องด้วยสงสัยแล้วขืนทำลง ๑

ต้องด้วยสำคัญว่าควรในของที่ไม่ควร ๑

ต้องด้วยสำคัญว่าไม่ควรในของที่ควร ๑

ต้องด้วยลืมสติ ๑

โทษที่เกิดเพราะความละเมิดในข้อที่พระพุทธเจ้าห้ามเรียกว่า อาบัติ

โทษที่เกิดเพราะความละเมิดในข้อที่พระพุทธเจ้าห้ามเรียกว่า อาบัติ

อาบัตินั้นว่าโดยชื่อ มี ๗ อย่าง คือ

ปาราชิก ๑ สังฆาทิเสส ๑ ถุลลัจจัย ๑ ปาจิตตีย์ ๑ ปาฏิเทสนียะ ๑ ทุกกฎ ๑ ทุพภาสิต ๑.

ปาราชิกนั้น ภิกษุต้องเข้าแล้วขาดจากภิกษุ

สังฆาทิเสสนั้นต้องเข้าแล้ว ต้องอยู่กรรมจึงพ้นได้

อาบัติอีก ๕ อย่างนั้น ภิกษุต้องเข้าแล้ว ต้องแสดงต่อหน้าสงฆ์หรือคณะหรือภิกษุรูปใดรูปหนึ่งจึงพ้นได้